کد مطلب:53837 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:437
انسانها بالاتر از حق حیات، دارای حق كرامتند. این حق امری قابل زوال نیست و مشروط به برخورداری صحیح از همه نیروها و استعدادها و ابعاد مثبت است كه در انسان وجود دارد، حتی اگر كسی نتواند از آنها به طور صحیح بهره برداری نماید، و اگر از آنها به ضرر خود و دیگران سوء استفاده نكند، باز از حق كرامت برخوردار است. كرامت یعنی اینكه انسان دارای شرف و عزت و حیثیت ارزشی است. با توجه به این كه عقل و آیات، امتیازات عالی مانند اندیشه و استعداد كمال یابی و وجدان و حس گذشت از لذائذ و فداكاری در راه ارزشهای عالی انسانی را برای بشر اثبات نموده، لذا كرامت و ارزش انسانی برای آدمی ثابت شده و موجب بروز حق و تكلیف است. از دید امام، حق حیات و كرامت انسانها می بایست نزد حكومتها و توسط آنها محفوظ بماند و این یكی از آرمانهای اساسی دولت اسلامی است. «محمد بن جعفر العقبی» نقل می كند كه امیرالمؤمنین(ع) در خطبه ای فرمود: «یا ایها الناس! اِنّ آدم لم یلد عبداً و لا امةً و ان الناس كُلّهم اَحرار و لكن الله خول بعضكم بعضاً؛[1] ای مردم! حضرت آدم نه مولود بنده ای داشت و نه كنیزی و همه مردم آزادند، لیكن خداوند تدبیر و اداره بعضی از شما را به بعضی دیگر سپرده است». علامه جعفری در شرح این جمله می نویسد: «در این روایت به اضافه اینكه عدم اصالت بردگی در اسلام ثابت شده است، كرامت عمومی انسانها با استناد به حریت و آزادی و آزادگی آنها ثابت گشته است[2] ».